Valaichchenai
Door: Marja en Henk
Blijf op de hoogte en volg henkenmarja
04 Augustus 2019 | Sri Lanka, Valaichchenai
Hallo vanuit valaichenai (kaludah) aan het strand.
Vanuit Habanara hebben we de bus gepakt naar Valaichenai. De bushalte lag bijna voor onze logde en gaat om het half uur dus we hoefden niet lang te wachten. Bij Polonnaruwa zijn we overgestapt naar een andere bus. Er zijn 2 soorten bussen in Sri Lanka, de staatsbussen en bussen van privemaatschappijen. De 1 is iets luxer dan de ander en dat was ook nu het geval. Vanaf Polonnaruwa was het een stuk drukker en chaotischer in de bus en we kregen ook het nodige entertainment mee. Mensen die van alles willen verkopen stappen bijna bij elke stop voor de bus in en lopen dan door de bus om hun waar te verkopen en stappen aan de achterzijde weer uit. Van alles wordt er verkocht, koud water, gefrituurde hapjes, verse vis (!), en deze keer een man die een pakje stiften wilde verkopen maar daar eerst een kwartier durende monoloog over hield en alhoewel we het niet verstonden hij deed het met zoveel overtuiging dat je wel moest geloven dat het hele bijzondere stiften waren. De bus was oud, de stoelen doorgezakt, bloedheet, de bus was overvol en hij piepte en kraakte en nadat er onderweg getankt werd stopten we bij een garage want er was iets mis met de bus. Wij vonden dat er wel veel meer met de bus mis was, maar goed, het euvel werd snel verholpen en we reden al hobbelend weer door.
In valaichchenai zijn we uitgestapt en hebben we de tuk tuk genomen naar ons verblijf. We kwamen aan in de middle-of-nowhere maar het hotel zag er best goed uit. Totdat we ons appartement zagen, klein, heeeel klein, en wij bleken de enige bezoekers te zijn, een soort spookhotel dus. Het strand ligt wel heel dichtbij dus ach, waar kan een mens zich druk om maken.
De rest van de middag hebben we heerlijk aan het strand gezeten waar het lekker rustig was. Tegen het eind van de middag liepen we terug en tegenover het hotel stond een klein huisje dat drinken en eten verkocht. We kwamen met de eigenares aan de praat en zij nodigde ons uit om 's avond daar te komen eten, ze (zij, haar man en haar zoon) hebben daar ook een eetgelegenheid. We verwachten er niet veel van maar we hadden ook geen zin om 5km terug te gaan naar de bewoonde wereld. Alle verwachtingen werden totaal overtroffen, we kregen een tafeltje achter het huisje, uitzicht op zee maar daar zagen we helaas niets van want het was al donker, en de hele tafel werd volgezet met eten, gamba's, een grote vis, curry, salade enz. Hoe ze het heeft weten te maken in dat kleine huisje weten we niet maar het was overheerlijk. 's Avonds hebben we nog lang zitten praten met de zoon. Zij zijn in 2004 getroffen door een tsunami en alles was weg. Het was heel indrukwekkend hoe hij dit vertelde en hoe hij zijn toekomst nu zag.
Vandaag hebben we eigenlijk niet meer gedaan dan wandelen langs en liggen aan de zee, ook heerlijk!
Morgen gaan we met de bus naar Pottuvil en daarna naar Arugam Bay waar we een houten strandhuisje hebben geboekt. Als het zo mooi is als op de foto's dan denken we hier een paar dagen te blijven.
Jullie horen wel weer van ons! Gr. Henk en Marja
Vanuit Habanara hebben we de bus gepakt naar Valaichenai. De bushalte lag bijna voor onze logde en gaat om het half uur dus we hoefden niet lang te wachten. Bij Polonnaruwa zijn we overgestapt naar een andere bus. Er zijn 2 soorten bussen in Sri Lanka, de staatsbussen en bussen van privemaatschappijen. De 1 is iets luxer dan de ander en dat was ook nu het geval. Vanaf Polonnaruwa was het een stuk drukker en chaotischer in de bus en we kregen ook het nodige entertainment mee. Mensen die van alles willen verkopen stappen bijna bij elke stop voor de bus in en lopen dan door de bus om hun waar te verkopen en stappen aan de achterzijde weer uit. Van alles wordt er verkocht, koud water, gefrituurde hapjes, verse vis (!), en deze keer een man die een pakje stiften wilde verkopen maar daar eerst een kwartier durende monoloog over hield en alhoewel we het niet verstonden hij deed het met zoveel overtuiging dat je wel moest geloven dat het hele bijzondere stiften waren. De bus was oud, de stoelen doorgezakt, bloedheet, de bus was overvol en hij piepte en kraakte en nadat er onderweg getankt werd stopten we bij een garage want er was iets mis met de bus. Wij vonden dat er wel veel meer met de bus mis was, maar goed, het euvel werd snel verholpen en we reden al hobbelend weer door.
In valaichchenai zijn we uitgestapt en hebben we de tuk tuk genomen naar ons verblijf. We kwamen aan in de middle-of-nowhere maar het hotel zag er best goed uit. Totdat we ons appartement zagen, klein, heeeel klein, en wij bleken de enige bezoekers te zijn, een soort spookhotel dus. Het strand ligt wel heel dichtbij dus ach, waar kan een mens zich druk om maken.
De rest van de middag hebben we heerlijk aan het strand gezeten waar het lekker rustig was. Tegen het eind van de middag liepen we terug en tegenover het hotel stond een klein huisje dat drinken en eten verkocht. We kwamen met de eigenares aan de praat en zij nodigde ons uit om 's avond daar te komen eten, ze (zij, haar man en haar zoon) hebben daar ook een eetgelegenheid. We verwachten er niet veel van maar we hadden ook geen zin om 5km terug te gaan naar de bewoonde wereld. Alle verwachtingen werden totaal overtroffen, we kregen een tafeltje achter het huisje, uitzicht op zee maar daar zagen we helaas niets van want het was al donker, en de hele tafel werd volgezet met eten, gamba's, een grote vis, curry, salade enz. Hoe ze het heeft weten te maken in dat kleine huisje weten we niet maar het was overheerlijk. 's Avonds hebben we nog lang zitten praten met de zoon. Zij zijn in 2004 getroffen door een tsunami en alles was weg. Het was heel indrukwekkend hoe hij dit vertelde en hoe hij zijn toekomst nu zag.
Vandaag hebben we eigenlijk niet meer gedaan dan wandelen langs en liggen aan de zee, ook heerlijk!
Morgen gaan we met de bus naar Pottuvil en daarna naar Arugam Bay waar we een houten strandhuisje hebben geboekt. Als het zo mooi is als op de foto's dan denken we hier een paar dagen te blijven.
Jullie horen wel weer van ons! Gr. Henk en Marja
-
04 Augustus 2019 - 14:48
Hetty Kruger:
He Marja@Henk -
04 Augustus 2019 - 14:52
Hetty Kruger:
He Marja@Henk -
04 Augustus 2019 - 17:49
Ineke Giesen:
Wat een mooi verslag Marja wat maken jullie veel mee. Hebben jullie t huis de reis al ingevuld of doe je dat terplekke. -
06 Augustus 2019 - 07:20
Jolande:
Hoi Marja en Henk.
Weer mooie reisverhalen!! Geniet van jullie houten huisjes op het strand.
Romantisch heur!! Groetjes, Jolande
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
